Elektroakupunktura jest metodą stosunkowo nową, której historia sięga XVIII w. W tym okresie we Włoszech dwóch uczonych – Ludwik Galvani i Aleksander Volta – opracowało galwanoterapię, czyli zabiegi lecznicze polegające na oddziaływaniu na organizm człowieka prądem elektrycznym niskiego napięcia. Po upływie niemal wieku francuski neurolog
Guillaume Duchenne (1806–1873) wprowadził pojęcie elektroterapii oraz opracował pierwsze zasady jej stosowania.
Gwałtowny rozwój elektroakupunktury nastąpił jednak dopiero w XX w. Pionierami w tej dziedzinie stali się Japończycy, którzy w latach 40. prowadzili badania nad wpływem stymulacji prądem na szybkość zrastania się kości. Na początku lat 50. niemiecki lekarz Reinhold Voll skonstruował pierwszy aparat do elektroakupunktury. Do Chin elektroakupunktura trafiła dopiero pod koniec lat 50., jednak to właśnie w tym kraju prowadzi się obecnie najwięcej badań w tej dziedzinie.